Марозаў пра выклік у зборную: «Крыху разгубіўся. Магчыма, нават слязу пусціў»

– Яшчэ калі гуляў у «Іслачы», на пачатку года доктар сказаў, што пра мой медагляд спытаў лекар зборнай. Я тады крыху здзівіўся, было прыемна, але падумаў, што да самага выкліку яшчэ далёка, бо ў пашыраным спісе шмат гульцоў. А калі перайшоў у «Дынама», на гульні, у тым ліку таварыскія, прыходзіў тады Георгій Пятровіч Кандрацьеў, які тады ўзначальваў зборную. Упершыню выклік я атрымаў яшчэ падчас перадсезоння. Калі сказалі, што знаходжуся ў канчатковым спісе, крыху разгубіўся. Памятаю, быў адзін у кватэры. Напісаў дзяўчыне, патэлефанаваў таце, маме. Не ўпэўнены на сто працэнтаў, але, магчыма, нават скупую мужчынскую слязу пусціў. Вядома, хацелася не схібіць. Трэнер упершыню выпусціў мяне на поле на замену ў матчы са швейцарцамі, і ўжо ў ім у мяне была магчымасць забіць. Але першы гол у зборнай здарыўся ў наступнай гульні – з румынамі. Вельмі эмацыйны момант. Гэта быў як другі дзень нараджэння – усё пісалі, віншавалі. Наогул, калі мяне выклікалі ў зборную, пыталіся пра тое, якія ў нас мэты. Я казаў, што максімальныя. Усе выклаліся на поўную. Апошнім часам мы правялі адзін з самых паспяховых адбораў, нават нягледзячы на адмоўны вынік.

– Як працуецца з новым галоўным трэнерам зборнай Карласам Алосам?

– Нармальна. Я магу з ім мець зносіны на англійскай. Ён камунікуе на іспанскай, праз перакладчыка. Безумоўна, добры трэнер. Пра гэта гавораць і вынікі. Я ўпершыню працую з замежным адмыслоўцам у ролі галоўнага трэнера. Цікавы вопыт, цікава даведвацца нешта новае, – сказаў Марозаў.