Усевалад Садоўскі: «Сяброўства ў футболе – хутчэй, выключэнне з правілаў»
Беларускі футбаліст «Ардабасы» Усевалад Садоўскі распавёў пра свае зносіны з іншымі беларусамі ў Казахстане.
– З кім з мясцовых або беларускіх футбалістаў у Казахстане склаліся добрыя адносіны? Можа, з кімсьці пасябравалі?
– У «Ардабасы» паўгода гуляў беларус Дзіма Барадзін. Ва ўмовах канкурэнцыі сябраваць у класічным сэнсе наўрад ці магчыма. Калі сяброўства і ёсць, то хутчэй за гэта выключэнне з правілаў. Такіх даверных адносін, як з чалавекам не з футбола, лічу, не будзе. Маю зносіны з усімі – у большай ці меншай ступені. Пазалетась у нашай камандзе ўсе былі на адной хвалі, бо адна моладзь. А ў 2023-м склад папоўніўся легіянерамі, хтосьці не валодаў англійскай мовай – і сітуацыя ўжо крыху іншая. Зрэшты, ніякіх груповак, як гэта часта бывае, не назіралася. Калі камусьці патрэбна была дапамога – любы быў гатовы адгукнуцца.
– У Казахстане цяпер шмат суайчыннікаў...
– Дарэчы, калі сустракаеш землякоў дзесьці далёка, успрымаеш іх зусім па-іншаму – з цеплынёй і трапятаннем, як старых сяброў. Напрыклад, магу расказаць пра зносіны з Пашам Забеліным. Я, здаецца, супраць яго ў Беларусі ні разу на поле не выходзіў. А летась перад матчам з «Тоболом» мы з ходу сталі казаць, і ў мяне склалася адчуванне, нібы раней заўсёды размаўлялі. Потым наступіла паўза – і вось новая сустрэча. І так у мяне з усімі беларусамі ў Казахстане. Мусіць, у любым асяроддзі, і не толькі ў спартоўцаў, існуе нешта падобнае. Магу назваць Руслана Юдзянкова, пазней пад'ехаў Антон Шрамчанка. Яны хоць і не мае аднаклубнікі, але база «Мактаарала» знаходзіцца ў Шымкенце, так што не бачыцца не маглі, – распавёў Садоўскі.
