Іван Біёнчык: «Трэнерская школа Беларусі – ачмурэнная»
Галоўны трэнер «Славіі» Іван Біёнчык выказаўся пра беларускую трэнерскую школу.
– Ці ёсць у вас сябры ў трэнерскім цэху? І хто ўваходзіць у разрад антаганістаў?
– Нельга не згадаць тых трэнераў, з якімі сустракаюся штодня, пастаянна, і я лічу, што сама трэнерская школа Беларусі – яна ачмурэнная. Вельмі шмат трэнераў, якія працуюць як на тэрыторыі нашай краіны, так і па-за яе межамі. Хацелася б усім пажадаць поспехаў, удачы і каб усё ў іх атрымалася.
Ёсць і тыя людзі, якія зараз не задзейнічаны, знаходзяцца ў творчым адпачынку, але яны таксама з'яўляюцца добрымі спецыялістамі. У тым, што наш трэнерскі цэх надзвычайны, я ніколькі не сумняваюся. Можна ўсіх назваць калі не сябрамі, то добрымі знаёмымі.
А наконт антаганістаў… Ці антаганісты яны? Думаю, яны першыя спадарожнікі і дарадцы, якія даюць магчымасць усвядоміць, на якім ты зараз напрамку, адказаць сабе на шэраг пытанняў. Гэта калі браць глабальна. А калі тут і зараз, то я ўдзячны тым трэнерам, з якімі працую. Гэта вялікі поспех працаваць бок аб бок з такім чалавекам, спецыялістам, як Ігар Яўгенавіч Кунаш. Я бясспрэчна шаную гэта, шаную магчымасцю працаваць з ім. І, вядома, удзячны яму за многія парады, напрамкі, якія ён падказвае і якія я адкрываю для сябе і развіваю.
Вялікая падзяка Антону Дзям'янавічу Амельчанку. Лічу, гэта чалавек узрушаючай харызмы, інтэлекту. Я ўдзячны Максіму Мікалаевічу Сухавееву, цвёрдасці яго характару, напорыстасці, патрабавальнасці, яна вельмі дапамагае, часам выцвярэжвае і дае разуменне таго, на якім этапе ты знаходзішся. Ізноў жа вялікая ўдача – Алег Дзмітрыевіч Тарасевіч, аб якім я ўжо казаў, – сказаў Біёнчык.
