Пра сотню галоў за ФК Ашмяны-БДУФК, першую і другую лігі, навуку Пятра Качуры. Інтэрв’ю з Дзмітрыем Купнеўскім
...
📎Дзмітрый, калі б не футбол, то які спорт абраў бы?
- Ніколі не было такіх думак, так што на дадзены момант адназначна футбол (усміхаецца)
📎Тады раскажы нам, як усё пачыналася?
- У 7 гадоў у маю школу прыйшлі трэнеры з ФК Дынама Мінск. На ўроку фізкультуры нам паставілі фішкамі васьмёрку і сказалі абводзіць. У мяне выйшла з першага разу, і яны ўзялі нумар тэлефона маіх бацькоў. Літаральна на наступны дзень у нашу школу прыйшлі трэнера з СДЮШАР № 5 і на стадыёне правялі двухбаковы матч з хлопцаў майго ўзросту. Мяне там таксама заўважылі і сказалі, што патэлефануюць. У выніку праз пару дзён маім бацькам патэлефанавалі з Дынама і паведамілі, што яны хацелі б бачыць мяне ў сваёй школе. І мы, натуральна, адразу ж пагадзіліся.
📎Трэніроўкі перашкаджалі вучобе?
- Не, заўсёды быў баланс.
📎У кожнага хлапчука ў дзяцінстве была майка нейкай зоркі футбола? Якая была ў цябе?
- Майка Франчэска Тоці, якую мне падарыў сябар.
📎Ты разумеў, хто ў цябе «за спіной»?
- Калі быць сумленным, то на той момант не ведаў, не вельмі сачыў за нейкімі зоркамі футбола. Мне падабаўся сам працэс гульні. Ужо ў падлеткавым узросце мне імпанавала гульня Андрэя Шаўчэнкі.
📎Але пазней, я думаю, ты зразумеў, што Тоці адзін з найвялікшых гульцоў, за якім ішла каманда і ўвесь Рым?
- Безумоўна разумеў, што гэты чалавек зрабіў для клуба «Рома» вельмі многае.
📎Дзмітрый, што значыць гуляць у Дынама ў юнацкім узросце? Раскажы пра дзіцячыя турніры?
- Я пабываў у мностве месцаў за гэты час: разы 4 у Славакіі, 2 разы ў Францыі, шмат разоў у Расіі і Украіне, зборы ў Сочы і Краснадары. Так як у нас была вельмі моцная каманда ў сваім узросце, у большасці выпадкаў мы выйгравалі гэтыя турніры. Пра гэта сведчыць вялікая колькасць медалёў. Таму і эмоцыі толькі пазітыўныя.
📎Табе атрымалася пагуляць пад кіраўніцтвам Пятра Качуры. Ён дзяліўся інфармацыяй аб чэмпіянаце Англіі?
- Вядома, ледзь не на кожнай трэніроўцы распавядаў, як правільна забіваць, што трэба любой часткай цела біць мяч у браму. У нейкай ступені ён у камандзе Дынама-2 і навязваў гэты англійская футбол з поўнай самааддачай. Вучыў хутчэй прымаць рашэнні, каб у далейшым не было праблем з гэтым. Можа як раз такі гэта і пацягнула за сабой той станоўчы вынік. Пасля 1-га круга каманда ішла на апошнім месцы, а скончылі на 6-м. Пры гэтым мы прайгралі толькі 2 гульні, астатнія выйгралі.
📎Як лічыш, чаму ў Дынама пастаянная ратацыя трэнераў?
- Таму што, як і ўсюды, усе патрабуюць неадкладнага выніку і не даюць трэнерам спакойна працаваць, пастаянна аказваючы ціск на іх. Вынік дакладна не можа быць адразу станоўчым на вялікім адрэзку чэмпіянату. Ніхто гэтага цярпець не хоча (усміхаецца).
📎Па нашай інфармацыі цябе пастаянна «пераследуе» Андрэй Юр'евіч Пышнік. Чаму гэта адбываецца? Проста супадзенне, ці ты яго «нелюбімчык»?
- 😂 Неяк не склаліся нашы з ім працоўныя адносіны. Калі мне было 16 гадоў, ён узначаліў нашу каманду, і ўсё пачалося разбурацца. Я гуляў у асноўным складзе, але мяне сталі паволі садзіць на лавачку. Выходзіў на поле ўсё менш і менш, а потым і зусім каманда перайшла ў дубль Дынама. Мяне адправілі ў другую лігу ў Дынама-2, пра што я, праўда, не шкадую.
У 2016 годзе я апынуўся ў Тарпеда Мінск і гуляў там амаль увесь 1-ы круг.
У паўзе чэмпіянату каманду ўзначаліў Андрэй Юр'евіч Пышнік. Пасля гэтага я зразумеў, што, мабыць, і тут нашы дарожкі разыйдуцца. Так і адбылося - праз пару гульняў мяне аддалі ў арэнду, а затым і зусім скасавалі кантракт. Але я б не стаў рабіць кагосьці вінаватым у гэтых выпадках. Кажуць, трэба знайсці свайго трэнера, таму хутчэй за ўсё гэта быў не ён (усміхаецца).
📎Памятаеш свой дэбют у вялікім футболе?
- Калі лічыць другую лігу за вялікі футбол, то, вядома ж, памятаю. Гулялі са Жлобінам у гасцях і выйгралі 1:0. Я забіў гол – атрымаўся вельмі ўдалы дэбют.
📎Свой першы гол за ФК Ашмяны-БДУФК і першы гол у гісторыі гэтага клуба ты забіў усё таму Жлобіну (усміхаемся). Як лічыш, другая ліга адрозніваецца тады і цяпер?
- Я думаю, вельмі істотна. У той час у ёй гулялі каманды, якія цяпер выступаюць у вышэйшай лізе («Іслач», «Смалявічы»), «Слонім» быў моцны. Ліга была больш прафесійная, чым цяпер. Маладому гульцу можна было набрацца добрага вопыту ў дарослым футболе.
📎У тваёй кар'еры быў этап у Тарпеда Мінск. Як лічыш, чаму не атрымалася замацавацца? У тваёй абойме маюцца 2 галы за Тарпеда ў Кубку Беларусі.
- Па-першае, змена пазіцыі. У Тарпеда мяне выкарыстоўвалі як інсайда, а я ў асноўным гуляў крайняга альбо цэнтральнага нападаючага. У інсайда іншыя функцыі, да якіх я быў, мабыць, не вельмі гатовы і з-за гэтага быў не эфектыўным. У кубку мяне паставілі ў напад, і, падобна, гэта прынесла свой плён. Праўда, пасля гэтага матчу я зноў-такі не сыграў ніводнай гульні ў нападзе за Тарпеда.
📎Другі круг ты пачынаеш ў Ашмянах. 10 верасня праводзіш матч супраць сваіх былых аднаклубнікаў з Тарпеда, але, на жаль, прайграеш. Ці было жаданне забіць і даказаць, што ты не самае слабое звяно?
- Я сябе слабым звяном і не лічыў ніколі, але жаданне забіць сапраўды было велізарнае. Шкада, не атрымалася гэтага зрабіць, і мы прайгралі той матч. Калі лічыць, у якім стане знаходзілася каманда ў той момант, то мы правялі дастаткова добрую гульню.
📎Пасля матчу ўдалося пагутарыць з хлопцамі, з якімі нядаўна быў у адной распранальні?
- Вядома ж, з усімі цёплыя і сяброўскія адносіны. Пры любой сустрэчы маем зносіны і даведваемся, як справы адзін у аднаго. Саша Кротаў быў у той камандзе, зараз зноў разам гуляем.
📎У 2017 годзе ты набіраеш абароты і становішся лепшым бамбардзірам другой лігі за ФК Ашмяны-БДУФК – 31 гол. Хто быў тваім натхняльнікам?
- Я сам сябе натхняў. Пасля сезону 2016 году вырашыў, што трэба паспрабаваць усё спачатку і зноўку даказаць самому сабе, што я не дарма займаюся гэтай справай ужо вельмі шмат гадоў. Падабраўся добры калектыў, і разам з ім і дзякуючы яму я дасягнуў такога выніку.
📎Атрымліваецца, што нападаючы залежыць ад партнёраў?
- Вядома, гэта, напэўна, самы залежны гулец. Калі б не было шмат добрых перадач, не было б і столькі галоў. У адзіночку столькі не заб'еш. Каманда стараецца стварыць гэты момант. А ты павінен яго завяршыць, каб прынесці перамогу.
📎Раскажы, калі ласка, ці былі прапановы пасля таго сезону? Хацелася б даведацца, як манітораць клубы рангам вышэй другую лігу.
- Прапановы былі, у асноўным, ад каманд першай лігі, якія знаходзіліся ў сярэдзіне табліцы. Але ў той момант я не хацеў ісьці ў такія каманды, бо меня всё задавальняла і ў Ашмянах. Аднак у мяне быў у той час агент, і ён прапхнуў мяне на прагляд у ФК «Слуцк». З'ездзіў на 3 дні, адыграў у таварыскай гульні 20 хвілін. На мяне ніхто не звярнуў увагі як на гульца 2-й лігі. Мабыць, у галаве кіраўніцтва былі такія думкі, што я ім не змагу дапамагчы. У выніку праз 3 дні я прыехаў дадому і зноў вярнуўся ў каманду Ашмянаў.
📎Для маладых гульцоў агент прыносіць карысць або стварае перашкоды?
- Калі шчыра, не ведаю дакладны адказ на гэтае пытанне. У маім выпадку перашкод не было. Карысць была ў тым, што за цябе ўсё робяць, шукаюць каманды і г.д. Але, на самой справе, калі ты перспектыўны малады гулец, то цябе самога заўважаць.
📎Ты вяртаешся ў Ашмяны і дэманструеш выдатны паказчык. Гэта другая ліга такая слабая ці гэта твой узровень майстэрства проста на той момант быў недасягальны?
- Адкажу так. У нас у камандзе былі сабраныя футбалісты, кожны з якіх сваім індывідуальным узроўнем быў вышэй, чым большая частка футбалістаў другой лігі. У нас быў больш прафесійны падыход да справы, штодзённыя трэніроўкі, нейкія невялікія фінансы і проста любоў да футбола. А многія каманды збіраліся, умоўна кажучы, толькі на гульні. З-за гэтага мы цалкам пераігрывалі іх і дамінавалі на полі. З усяго вышэйпералічанага і атрымліваўся такі добры вынік.
📎На дадзены момант ты правёў 128 гульняў і забіў 104 галы за ФК Ашмяны-БДУФК. Скажы, тыповы гол Купнеўскага – гэта што? Забяганне ў штрафную за спіну?
- Хутчэй за ўсё, так. Гэта правільнае адкрыванне ў свабодную зону і ўменне быць у патрэбным месцы ў патрэбны час.
📎Ці ёсць матч, які табе дастаўляе задавальненне, калі ты пра яго ўспамінаеш?
- Першы матч у 2017 годзе супраць ФК «Маладзечна». Пасля 1-га тайма мы прайгравалі 3:1. Зайшлі ў распранальню і проста не ведалі, чаго чакаць ад трэнера. Думаў, будзе поўны разнос, але ў выніку ён спакойна сказаў у той момант вельмі правільныя рэчы. Што трэба проста расслабіцца і паспрабаваць атрымаць задавальненне ад гульні, каб нам самім не было за яе сорамна. Проста гуляць у сваю гульню і зрабіць тое, што мы ўмеем. Пасля перапынку мы выходзім зараджаныя на 2-і тайм і за 10 хвілін робім лік 4:3 на сваю карысць. Так матч і скончыўся.
📎Гэта ў стылі Гуса Хідзінга, які нешта сказаў у распранальні гульцам у матчы з Англіяй. Толькі ніхто не памятае, што менавіта.
- Яшчэ адзін памятны матч (дакладней, другі тайм матчу). Менш цікавы, вядома, па напале жарсцяў, але ўсё ж. Гэта было ў тым жа годзе супраць каманды «Любань». Хлопцы прыехалі ўдзесяцёх на гульню. Мы выйгралі з лікам 12:0. Я забіў 7 галоў і 100-ы мяч у сезоне для каманды Ашмянаў.
📎Ты гуляеш пад кіраўніцтвам трэнера Майорава Антуана Іванавіча. Што можаш распавесці пра яго?
- Гэты чалавек вельмі любіць футбол і адказна ставіцца да сваёй справы. Мы пастаянна праглядаем свае гульні, матчы топ-клубаў, разбіраем тактычныя моманты. Ён распавядае аб сваім вопыце, а Антуан Іванавіч пагуляў на вельмі добрым узроўні, і ў яго можна шмат чаму навучыцца.
📎Пад яго кіраўніцтвам вы выйшлі ў першую лігу ў 2020 годзе. Скажы, калі ласка, чаго не хапае камандзе, каб дасягаць патрэбнага выніку?
- Бракуе трошкі шанцавання і вопыту гульні ў першай лізе. Там, дзе мы павінны былі выйграваць, мы гуляем унічыю. Калі пачынаем прайграваць, то не хапае веры ў тое, што можна нешта выправіць, неяк рукі апускаюцца... Але гэта асабіста маё меркаванне.
📎Чаму заўзятары не заўважаюць легенду ашмянскай футбола ў гэтым годзе ў асноўным складзе?
- Пра легенду – гэта неяк гучна сказана. Як той казаў – «гуляе наймацнейшы». Хутчэй за ўсё, на дадзеным этапе для трэнерскага штаба я з'яўляюся слабей іншых. Таму праводжу вельмі мала часу на футбольным полі. Але на трэніроўках я ўсё так жа стараюся станавіцца лепш.
📎Як лічыш, чаго табе не хапае, каб зноў забіваць і радаваць балельшчыкаў?
- Гульнявога часу і даверу з боку трэнерскага штаба, ранейшага даверу.
📎Спадзяемся, што цябе пачуюць... Як лічыш, у Беларусі патрэбныя школы для нападаючых? Бо добры нападаючы на вагу золата.
- Асобна для нападаючых школы не патрэбныя. Патрэбныя школы або акадэміі для росту і развіцця маладых футбалістаў. У такіх установах павінны працаваць спецыялісты, якія хацелі б, каб іх падапечныя зайгралі на добрым узроўні, і давалі б ім усе веды і ўменні. Каб у маладых футбалістаў заўсёды было жаданне і матывацыя займацца футболам.
📎Лаўка запасных важная для выніку?
- Лаўка запасных, безумоўна, важная для выніку, таму што ад таго, як выходзіць чалавек, таксама многае залежыць. Людзей на замену выпускаюць, каб узмацніць гульню, а не сапсаваць яе. Гульцы, якія сядзяць на лаўцы, павінны матываваць самі сябе, каб у патрэбны момант выйсці і дапамагчы камандзе.
📎Адным з галоўных складнікаў у футболе з'яўляюцца фанаты. Людзі, якія праводзяць усё сваё жыццё з любімай камандай. Як табе стаўленне і падтрымка ў Ашмянах?
- Вельмі прыемна, калі прыходзяць людзі на стадыён, і заўзятары, і фанаты. Іх падтрымка матывуе цябе, надае сілу і ўпэўненасць у сваіх дзеяннях. Нездарма кажуць, што гэта 12-ы гулец каманды. Таму вельмі ўдзячны заўзятарам і фанатам за тое, што падтрымліваюць каманду і ў горы, і ў радасці.
📎Тры прадметы, якія б узяў на бязлюдны востраў?
- Гэта цікавае пытанне... Запалкі, нож, спальнік.
📎А каго б узяў з партнёраў па камандзе з сабой?
- Не хачу нікога вылучаць. Я б лепш дзяўчыну з сабой узяў))).