Чаму «Энергетык-БДУ» - самая рок-н-рольная каманда свету?

Пацаны, якія атрымліваюць па 300 даляраў, выйграюць гульцоў, якія амаль кожны год гуляюць у еўракубках. Гучыць як фантастыка? Для любога нармальнага чалавека так, але не для беларуса. У нашай лізе ўжо даўно гуляе «Энергетык-БДУ», ​​гісторыя якога можа здзівіць нават пісьменніка-фантаста.

Але ўсё не заўсёды было так добра. Каманда, заснаваная ў 1996 годзе, усю сваю нядоўгую гісторыю асаблівых поспехаў ня дамагалася. 4 сезона ў вышцы - усё, чым можа пахваліцца клуб. У беларускіх заўзятараў «Энергетык» перш за ўсё асацыюецца з бясконцымі зменамі назвы. Спачатку была проста «Зорка», але мабыць было вырашана, што назва занадта кароткая, таму ў наступны сезон каманда ўвайшла з прыстаўкай ВА (Ваенная акадэмія) і БДУ (Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт). З таго часу за камандай і замацавалася мянушка «студэнты». А ваенныя, пакрыўдзіўшыся на тое, што гульцоў не называюць «салдатамі», перасталі дапамагаць клубу. Так атрымалася «Зорка-БДУ». Каманда, якая спакойна сабе гуляла ў ніжэйшых лігах, развіваючы маладых футбалістаў, але не прэтэндавала ісці кудысьці вышэй. Але нечакана, у 2017 годзе, у назве памяняўся корань, а не прыстаўка. А з новымі энэргетычнымі спонсарамі прыйшоў Анатоль Юрэвіч, галоўны псіх беларускага футбола.

З'яўляючыся легендай беларускага футбола, Анатоль Іванавіч ніколі не трэніраваў нікога з грандаў чэмпіянату. Ўсю кар'еру ён правёў, прыводзячы такія ж самабытныя каманды, як «Энергетык», да высокіх пазіцый. Але, нягледзячы на ​​выйграныя пад яго кіраўніцтвам медалі чэмпіянату Беларусі, усе ведаюць Юрэвіча ня па іх, а па «ненармальным» трэніровкам і не менш «ненармальнай» дысцыпліне. У 2007 годзе, узначальваючы «Гомель», ён выгнаў ўкраінскага легіянера за нядбайную прычоску пасля першай жа трэніроўкі. Але, хутчэй за ўсё, гулец бы і так пакінуў Беларусь. Бо нешматлікія гульцы гатовыя літаральна харкаць крывёй пасля кожнай трэніроўкі. А ў Юрэвіча такіх трэніровак па пары ў дзень.

«Раніцай трэніраваліся. Вечарам - таксама. Раніцай была вялікая нагрузка. А ўвечары - вельмі вялікая.» - Рэнан Брэсан

У першы ж год працы ў «Энергетыка» Анатоль Іванавіч вывеў каманду ў вышэйшую лігу, а потым пачалося самае цікавае. Узяўшы адпачынак на два тыдні, каманда пачала рыхтавацца да сезону ў снежні, за чатыры месяцы да старту чэмпіянату. Каманда трэніравалася ў закрытым рэжыме, таму звычайныя заўзятары толькі маглі здагадвацца, што адбываецца там, на стадыёне па вуліцы Сямашкі. Гэты стадыён, з'яўляючыся хатнім для каманды вышэйшага дывізіёна, больш, вядома, падобны на школьны стадыён. І цалкам магчыма, што ён хутка разваліцца, але Юрэвіча наўрад ці нешта можа спыніць на шляху будаўніцтва чарговы вялікай каманды

Сезон «студэнты» пачалі пасрэдна, зарабіўшы ў чатырох першых турах усяго два ачкі. Асабліва расчароўваючым фактам было тое, што за гэтыя матчы «Энергетык» забіў усяго адзін гол. І вось, пасля серыі несамавітых матчаў, нашы героі прыехалі ў госці да «Шахцёру», лідэру табліцы на той момант. Гаспадары ўжо на пятай хвіліне чакана адкрылі рахунак. Здавалася, што наш чакае чарговая унылая песня ў выкананні «студэнтаў». Але на другі тайм хлопцы Юрэвіча выйшлі гуляць толькі ў рок-н-рол. Ужо на 70 хвіліне лік быў 3:1, потым гульцы вырашылі ўзяць перапынак і прапусціць пару галоў, а на 94 хвіліне канчаткова пакаралі смерцю лідэраў чэмпіянату.

Паглядзеўшы гэты матч, усё беларускае футбольнае прастору звярнула ўвагу на «Энергетык». І ў гэта час сталі з'яўляцца падрабязнасці таго, што адбывалася на Сямашкі ў перад сезонам. А адбывалася тое, што і павінна адбывацца з камандамі Юрэвіча. Ліберыец Дэвід Тэкла (на фота), усё жыццё які гуляў у сябе на радзіме, прыехаў у стан каманды з дрэдамі. Але ў гэты раз Анатоль Іванавіч вырашыў даць шанец легіянеру. Таму, ужо на наступны дзень афрыканец прыехаў з кароткімі валасамі, і ніякія дрэды не перашкаджалі яму адпрацаваць дзве трэніроўкі. Трэніроўкі, якія, як кажуць некаторыя, сталі яшчэ больш жорсткія, чым былі ў Юрэвіча раней. У такім рэжыме ўсе зборы адпрацаваў не толькі Тэкла, але і астатні склад, які складаўся як з гульцоў, якія выводзілі каманду ў вышэйшы дывізіён, так і з новых футбалістаў, у першую чаргу легіянераў з усяго святла - Францыі, Бразіліі, Кыргызстана. І ўсе гэтыя пацаны трэніраваліся, зарабляючы усяго каля 300 долараў.

Пасля матчу з «Шахцёрам» «студэнты» працягнулі гуляць у такі ж атакуючы футбол, хоць і не заўсёды дамагаліся выніку. 3:3, 4:2, 4:3 сталі звычайнымі рахункамі ў матчах «Энергетыка». І, хоць каманда знаходзілася ўнізе турнірнай табліцы, яе гульцоў хацелі да сябе ўсе каманды-фаварыты. Таму ўжо пасля першага круга трое футбалістаў адправілася ў «Дынама» з Брэста. А ўжо ў другой палове чэмпіянату адкрылася, мабыць, галоўная зорка мінскай каманды на дадзены момант - Ілля Шкурын. Нядзіўна, што ў першых гульнях за ЦСКА ён нічога не забіў, бо ў «Энергетыка» усё было гэтак жа. З красавіка па ліпень Шкурын амаль не забіваў. Толькі са жніўня Ілля пачаў тварыць цуды, стаўшы лепшым бамбардзірам лігі з 19 галамі. У апошнім матчы Шкурын аформіў фірмовы дубль, а студэнты дзякуючы гэтаму згулялі 5:3, захаваўшы месца ў вышцы.

У гэтым годзе «Энергетык-БДУ» зноў правёў шалёную предсезонку і рыхтуецца згуляць у новым сезоне яшчэ лепш. Каманду пакінулі некалькі лідэраў, але затое прыйшлі новая моладзь з падпаленымі вачамі. Напрыклад, Джасурбэк Яхшыбоеў, узбекскі талент, які ўжо ў першых двух турах забіў два галы і аддаў адну галявую, забіўшы гэтымі дзеяннямі БАТЭ і «Рух».

Наступнай камандай, за якой прыйдзе Юрэвіч з яго камандай, будзе «Мінск». Ці змогуць «студэнты» выйграць трэці раз запар? Ўбачым у нядзелю. Ці змогуць «студэнты» выйграць чэмпіянат, як ужо рабілі каманды Юрэвіча? Ўбачым восенню. Ці будуць «студэнты» гуляць такі ж рок-н-рол? Нават не сумнявайцеся.

Тэкст натхнены артыкулам Дзмітрыя Руто https://by.tribuna.com/tribuna/blogs/kontorapishet/2760497.html