Владимир Бушма: «У Польшчу не перайшоў, таму што не захацелі вытрачаць на мяне грошы. У Малдове не было інфраструктуры»

Беларускі брамнік Уладзімір Бушма заспавёў пра трансферы ў замежныя клубы, якія не адбыліся ў яго кар'еры.

– Вось гэты тыдзень у Польшчы. Што гэта была за паездка? Якая каманда?

– Запрасіла «Заглембе», горад Любін. І тыдзень я там патрэніраваўся. У іх трэнер памяняўся, і дырэктар не планаваў ніякіх фінансавых вытрат на гэты год. А ў мяне кантракт. Яны на размову па выніку мяне выклікаюць і пытаюцца: «А ты не можаш разарваць кантракт?» Усё было афіцыйна да таго моманту, калі трэба было рашаць, што рабіць.

Той тыдзень, які я там правёў, правёў для сябе добра дакладна, бо ўсе хлопцы мясцовыя падыходзілі, пыталіся, калі ты кантракт падпішаш. Усе чакалі, калі мяне хутчэй заявяць. У мяне там усё атрымлівалася.

Там, дарэчы, стадыён ужо быў да чэмпіянату Еўропы пабудаваны вялізны. Я яго бачыў толькі звонку, бо гэта зіма, ездзілі трэніравацца на штучныя палі.

Яшчэ была ад малдаўскай «Дачы» прапанова.

– Як ты мог не падпісаць з «Дачай», калі там быў Кубараў?

– Я туды прыехаў і захацеў з'ехаць на другі ці трэці дзень. Там падыход да футбола ў людзей, якія клуб утрымлівалі, ну вось адразу не ў сваёй талерцы. Тая ж база, пляцоўка, нічога не было. Нейкі дом арандавалі вялікі на ўсю каманду. Інфраструктуры неяк, ніякай там не было.

Да мяне тады падыходзіў Уладзімір Іванавіч Журавель, казаў: «Вова, давай датрэніруйся хоць бы тыдзень, не падводзь Міхайлавіча». Я пагадзіўся, і ў выніку мы ўсе разам адтуль звалілі. Нас была цэлая куча. Можа, хіба што Дзіма Клімавіч застаўся, згуляў пару тураў і таксама зʼехаў.

– Калі параўноўваць узровень, што ў Малдове, Беларусі, у Польшчы на той момант?

– Ну зразумела, Польшча была крыху наперадзе, прынамсі, па трэніровачным працэсе. А трэніровачны працэс у прынцыпе ў Малдове і ў Гомелі ўжо ў мяне адзін той жа быў, таму што адзін той жа трэнер, – распавёў Бушма.