Усе навіны

Філіп Вайцяховіч: «Зімой задумаў перабудову сябе для прагрэсу. У выніку на полі, думаючы, як зрабіць правільна па-новаму, упускаў нітку гульні»

16 лістапада, 12:28

Беларускі галкіпер «Вернаму» Філіп Вайцяховіч у інтэрв’ю Tribuna.com распавёў аб тым, як перабудоўваў сябе для прагрэсу.

– Самі задумваліся, чаму сезон атрымаўся настолькі няўдалым?

– Пасля першага сезона ў Д1 Швецыі я адчуў упэўненасць у сабе. Перад цяперашнім сезонам я вырашыў зрабіць крок наперад, палепшыць свае дзеянні, прапампоўвацца ў шматлікіх кампанентах. Зімой задумаў перабудову сябе ў тактычных, псіхалагічных і тэхнічных аспектах. Пачаў укараняць розныя моманты ў свой трэніровачны працэс, дадаткова кансультаваўся па тактыцы. Мог гуляць на старым багажы і не парыцца, але мне было цікава паспрабаваць нешта новае, што дазволіла б прагрэсаваць, станавіцца лепшым.

Але так атрымалася, што калі пачаўся чэмпіянат, я падчас матчаў канцэнтраваўся на новых напрацоўках, думаў, як зрабіць правільна па-новаму. А ў выніку ўпускаў нітку гульні, рабіў памылкі там, дзе раней дзейнічаў больш надзейна. Атрымліваецца, спрабаваў дасягнуць новых вышынь, але праваліўся.

– Можаце расказаць аб дэталях сваёй спробы перабудавацца?

– Многія моманты цяжка растлумачыць простай мовай, але яны падмацаваныя рознымі навуковымі даследаваннямі, аналізамі. Напрыклад, я пачаў прымаць ледзяную ванну перад трэніроўкай, каб прастымуляваць выпрацоўку пэўных гармонаў. Або вывучыў такі негатыўны момант у гульні, што калі ідзе ўдар ад суперніка, я раблю некалькі скачкоў і рассоўваю ногі пры гэтым. У выніку атрымліваецца так, што стаю не ў паўшпагаце, а ногі аказваюцца шырэй плячэй. З гэтай пазіцыі цяжка скакаць. Вырашыў, што трэба памяняць тэхніку. І так атрымлівалася, што ў гульні канцэнтраваўся не на ўдарах, а на тым, каб дакладна размясціць ногі. У выніку рабіў памылкі.

– Шкадуеце, што не засталіся на старым багажы?

– З аднаго боку, так, шкадую. З іншага – было вельмі цікава. Ды і па адчуваннях я разумею, што ўсё роўна вырас як брамнік, ведаю ўжо нашмат больш. І нават, мусіць, магу навучыць кагосьці яшчэ, – сказаў Вайцяховіч.