Удзельнік дамоўных матчаў Цвяцінскі: «Футбалісты вінаватыя, а тое, што клуб не выконваў свае абавязкі – на гэта пляваць»
Удзельнік дамоўных матчаў Сяргей Цвяцінскі ў інтэрв'ю тэлеграм-каналу «О, спорт! Ты – мир!» распавёў пра прычыны свайго ўчынку.
– Для пачатку варта ўспомніць 2020 год, які апынуўся пераломным для вас як у жыцці, так і ў карʼеры.
– Яшчэ ў 2019-м сталі вядомыя (хай і не ў публічным доступе) прозвішчы гульцоў, якія былі абвінавачаныя ў дамоўных матчах. Але на час разбору нам дазволілі гуляць, і я тады першую частку сезону правёў у «Маладзечне», а другую – у «Смаргоні». А ўжо ў пачатку 2020-га АБФФ вынесла рашэнне. Мяне, у прыватнасці, дыскваліфікавалі на год. Камусьці, як вы памятаеце, вынеслі і пажыццёвыя баны, хтосьці стаў персонай нон грата. Таксама мяне абавязалі заплаціць штраф у раёне 1200 долараў. Улетку адбыўся суд, мне далі год папраўчых работ.
Увогуле, тыя падзеі вы памятаеце. Не ведаю, як астатнія хлопцы, але ў мяне справа і так набліжалася да заканчэння карʼеры. Плюс сам не бачыў перспектыў у беларускім футболе, узрост ужо быў не самы малады. Так ці інакш, падумваў аб завяршэнні.
– Аднак сыходзіць з футбола на такой ноце…
– Згодны, але што было, тое было. І я, і ўсе астатнія хлопцы, упэўнены, усведамляем, што вінаватыя, ніхто з сябе адказнасці не здымае. Так, мы маглі пазбегнуць такой долі, але зрабілі, што зрабілі – за гэта панеслі пакаранне, зрабілі высновы. Урок на будучыню, як кажуць.
Але хачу сказаць, што калі я гуляў у «Лідзе» (менавіта ў той перыяд здарыліся «дамоўнікі»), нам па некалькі месяцаў не плацілі заробкі. Давалі літаральна драбкі, капейкі, каб, як той казаў, не памерці. Мы за свае грошы ездзілі ў Ліду, самі сябе забяспечвалі. А ў людзей сямʼі, дзеці, маладыя хлопцы таксама хацелі кудысьці зводзіць дзяўчыну. Калі прыходзілі да дырэктара, каб высветліць, калі будзе заробак, ён нам нязменна паўтараў: «Прыходзьце заўтра – чаму вы сёння прыйшлі?» І так кожны дзень.
Вядома, нас гэта не апраўдвае, мы самі вінаватыя, што пайшлі на ўдзел у несумленных справах. Але ўсё тое, што рабілася ў «Лідзе», толькі падштурхнула. Пры гэтым самае цікавае, што клуб у такіх сітуацыях не караюць. Пляваць, што ў клуба няма грошай, што гульцы вымушаныя працаваць за дзякуй, не атрымліваюць нічога. Калі клуб заяўляецца ў чэмпіянат Беларусі, павінны ж быць нейкія гарантыі фінансавай стабільнасці, гарантыі таго, што людзі будуць атрымліваць заробак. А так у нас некаторыя каманды ўдзельнічаюць, а футбалісты гуляюць і трэніруюцца за проста так. У выніку і атрымліваецца, што спартсмены глядзяць у бок, думаюць, дзе ўзяць грошы, каб забяспечыць сябе і сямʼі. І атрымліваюцца часам дрэнныя рэчы. У выніку футбалісты вінаватыя, а тое, што клуб не выконваў свае абавязкі, не плаціў нічога – на гэта пляваць. І караюць не кіраўнікоў ФК, а менавіта спартсменаў.
– Калі адкруціць назад, у аналагічнай сітуацыі паступілі б інакш?
– 100%. Мы не сталі багацей ад тых грошай, што нам далі. Накшталт, па тысячы долараў атрымалі за «дамоўнік». Хтосьці крэдыт зачыніў, хтосьці аддаў даўгі, яшчэ нешта, але, успамінаючы падзеі і наступствах, адназначна скажу, што можна было знайсці нейкія іншыя спосабы выкруціцца, пазычыць у кагосьці. Дзесяць чалавек з дзесяці, упэўнены, скажуць вам тое ж самае. Але мы паступілі так, як паступілі, таму ўжо нічога не адкруціш, – сказаў Цвяцінскі.
