Максім Кірэеў: «Трэба крыху больш часу, каб я здолеў цалкам паказаць сябе ў зборнай Беларусі»
Форвард «Льерса» і зборнай Беларусі Максім Кірэеў распавёў пра дэбют за каманду пад кіраўніцтвам Карласа Алоса.
– Як даведаўся пра выклік ў зборную Беларусі?
– Мне патэлефанаваў асістэнт галоўнага трэнера Павел Яўсеенкі і сказаў, што я ў пашыраным лісце, што за мной сочаць. Шчыра, не чакаў, але быў рады. Я толькі пачаў гуляць пабольш і лепей. Праз тыдзень-паўтара патэлефанавалі зноў і паведамілі, што мяне ўзялі.
– Калі ехаў на збор, моцна хваляваўся?
– Наогул не. Я такі чалавек, які моцна не хвалюецца. Таму што веру ў бога і давяраю яму. Успрымаў гэта проста як шанц паказаць сябе.
– Перад выхадам на замену ў матчы з чарнагорцамі таксама не хваляваўся?
– Не. Футбол – мой любімы занятак у жыцці. Проста выходжу на поле і як мага лепш раблю тое, што ўмею.
Было крыху цяжка. Усё ж там іншае бачанне футбола, іншая манера. Тактыка, камунікацыя... Але мне было цікава. Трэба крыху больш часу, каб я здолеў цалкам паказаць сябе. Як і казаў, думаю, магу і павінен значна больш. Упэўнены, што з часам змагу праявіць сябе куды лепш. Гэта без сумневаў.
У мяне засталіся пазітыўныя ўражанні. Добрая каманда, добрыя гульцы. Да мяне выдатна паставіліся. Усім было прыкольна, што ў мяне акцэнт.
– Больш за ўсё меў зносіны з Арцёмам Шуманскім, якога ведаў па юніёрскай зборнай?
– Так, з Арцёмам. І з Ягорам Карпіцкім, з якім мы жылі ў адным пакоі. Размаўлялі пра футбол, пра жыццё…
– Пасля тых матчаў партнёры па зборнай цябе хвалілі?
– Так, хвалілі. Бо ніхто не ведаў, як я гуляю. Усім было цікава паглядзець. Але, мяркую, я правёў не самыя найлепшыя свае матчы.
– А Карлас Алос хваліў?
– Таксама. Ён бачыць, што ёсць патэнцыял і магчымасці большыя. І быў рады. Але ён бачыў мяне яшчэ ў Бельгіі, – распавёў Кірэеў.
