Мікіта Рэмезаў: «Пушкоў ставіў больш сучасны хакей, і гэта адбівалася на выніках»

– Пачаў гуляць з чатырох гадоў. Бацька ў мяне быў прафесійным футбалістам, выступаў у Ізраілі. На Новы год ён прывёз мне канькі. Пасля гэтага падарунку вырашыў паспрабаваць. Бацькі адвялі на каток, мне спадабалася. Пачаў займацца з хлопцамі на два-тры гады старэйшымі, толькі потым з аднагодкамі стаў трэніравацца. З чатырох да сямі гадоў раніцай хадзіў на хакей, увечар – на футбол. Потым прыйшлося выбраць нешта адно, бо было цяжка. Трэба было вучыцца ў школе, яшчэ і па дзве трэніроўкі за дзень. Выбраў застацца ў хакеі, там было весялей. У 12 гадоў мяне запрасілі ў школу маскоўскага «Спартака», дзе правёў два сезоны. Потым вярнуўся ў Варонеж, там зноў гуляў з хлопцамі старэйшымі за мяне. Недзе ў 15 гадоў мяне запрасілі ў фарм-клуб «Нёмана». Вось так усё пачалося.

– У 15 гадоў ты прыехаў у Гродна без бацькоў. Гэта быў 2005 год. Ці не хапала табе іх прысутнасці?

– Да гэтага ўжо жыў адзін у 12 гадоў у Маскве ў спорт-інтэрнаце з прыезджымі хлопцамі без бацькоў.

– Ты як у 15 гадоў прыехаў, так практычна ўсю кар’еру правёў у Гродне?

– З перапынкамі, вядома. І ў Расію на тры гады з’яжджаў, быў і ў «Шахцёры», і ў «Металургу».

– Чым цябе зачапіў гэты горад? Ты тут столькі часу правёў – і працягваеш тут знаходзіцца.

– Гэта нарастала з часам. Мне падабалася тут, а клуб меў патрэбу ў маіх паслугах. Варыянты былі пэўныя, але не вельмі сур’ёзныя. Калі выбіраў, палічыў Гродна самым аптымальным.

– У цябе былі сезоны ў ВХЛ. Ты адразу паехаў у «Рубін». Успомні пра гэта.

– Правёў нядрэнны сезон у Жлобіне. Пасля гэтага мне прапанавалі два варыянты: двухбаковы кантракт з «Віцязем» у КХЛ ці «Рубін». Выбраў прабівацца праз «вышку». На гэты час «Рубін» быў сур’ёзным, самавітым клубам, з велізарнымі фінансамі. На перадсезонцы ў нас было каля 70 хакеістаў, палова засталася. Патрапіў у склад. Вядома, вопытныя хлопцы гулялі ў вядучых звёнах, у іх былі больш сур’ёзныя грошы і вопыт у КХЛ, а моладзь – у ніжніх. Атрымлівалі мала гульнявой практыкі, маглі не выходзіць па некалькі матчаў, нягледзячы на добры вынік. Хацелася больш гуляць, мець больш досведу.

– Па якіх прычынах ты з’ехаў з ВХЛ?

– У Гродна прапанавалі лепшыя ўмовы, «вышка» мне крыху надакучыла, вельмі доўгія пастаянныя пераезды. Варыянты былі, але не бачыў сэнсу ў гэтым. У фінансавым плане асабліва не выйграваў. Варыянты ў КХЛ былі віламі па вадзе пісаны: двухбаковыя кантракты. А гэта, як правіла, азначае, што ты наўрад ці будзеш гуляць: бяруць для трэніровачнай практыкі. Таму вырашыў паехаць у Гродна.

– Вяртанне «Нёмана», часы, калі Пушкоў узначаліў каманду. Ваш чэмпіёнскі час, успомні яго.

– Час сапраўды было класным. У нас былі добрыя ўмовы, ідэальны калектыў. Сяргей Міхайлавіч ставіў больш сучасны хакей, і гэта адбівалася на выніках: мы выйгравалі розныя кубкі. Гэта было адно з самых запамінальных часоў у кар’еры. Асабліва Ліга чэмпіёнаў, супернікі былі з самых розных краін, – сказаў Рэмезаў.