Кірыл Кірыленка: «У «Нафтане» даводзілася цягнуць коўдру на сябе, каб атрымаць годную прапанову. У «Славіі» працую на каманду»

Нападаючы «Славіі» Кірыл Кірыленка распавёў аб атмасферы ў камандзе.

– Канкурэнцыя за месца пад сонцам адбіваецца на асабістых узаемаадносінах?

– Паверце, адбіваецца толькі ў найлепшы бок. Усе ў камандзе выдатна разумеюць, што барацьба за месца ў складзе – гэта рухавік нашага паспяховага выступу. Кожны перапоўнены жадання выйсці на поле ў стартавым складзе і не хоча саступаць заваяваных пазіцый.

Таму падчас трэніровак страсці кіпяць будзь здаровы. Хаця ўсё ў межах дапушчальнага: жорстка, але карэктна. Ніхто ні на каго не кідаецца прамой нагой, не забівае маральна, не звяртаецца да рукапрыкладства. Наадварот, у выпадку чаго заўсёды можна разлічваць на дапамогу і разуменне.

Напрыклад, мне даводзіцца часта засякацца з Лёшам Івановым, з якім знаёмыя, здаецца, тысячу гадоў. Бываюць выпадкі, калі чэпкай гульнёй ён літаральна вымарожвае мяне. Але, слоўна выпусціўшы пару, мы тут жа пра ўсё забываемся і пасля занятку ператвараемся з непрымірымых супернікаў на поле ў добрых прыяцеляў. Ідзем піць каву, смяемся з розных прышпільных сітуацый, успамінаем мінуўшчыну, калі разам гулялі.

Такі мікраклімат і павінен быць у сапраўднай камандзе. І за такі калектыў жадаецца біцца на поле з апошніх сіл. Не здзіўлены нашым бягучым палажэннем у турнірнай табліцы.

– У «Нафтане», вашай папярэдняй камандзе, было не так?

– Не ў крыўду навапалачанам, розніца істотная, хоць усюды ёсць задачы. Але адна справа – змагацца за выжыванне, і зусім іншае – дамінаваць над астатнімі камандамі.

У мінулым годзе ехаў на гульню, і мучылі смутныя сумневы: як выступім? Добра яшчэ, калі шанцы на перамогу разглядаліся 50 на 50. Аб'ектыўна, у нас была сырая каманда, і даводзілася па ходзе матчаў цягнуць коўдру на сябе, каб звярнуць на сябе ўвагу і атрымаць дастойную прапанову. У Мазыры ты працуеш на каманду, а каманда дапамагае табе раскрыцца. Ніякіх трывожных прадчуванняў, толькі думкі аб перамозе, – сказаў Кірыленка.