Беларускі валейбаліст Удрыс: «Стэрэатып, што мужчыны не павінны плакаць, шмат каму перашкаджае жыць. Слёзы – гэта карысна»
Беларускі валейбаліст Артур Удрыс у інтэрв'ю Telegram-каналу «О, спорт! Ты – мир!» падзяліўся меркаваннем пра тое, ці могуць спартсмены плакаць, рэагуючы на падзеі на пляцоўцы.
– Спартсмены, якім трэба ўвесь час чагосьці дасягаць, больш ранімыя, чым звычайныя людзі, якія проста атрымліваюць асалоду ад жыцця?
– Вельмі часта атлеты ў прынцыпе хаваюць свае сапраўдныя адчуванні. Звычайнаму гледачу, можа, і не зразумець, што адчувае атлет пасля паражэнняў, але калі ты знаходзішся ўнутры, адразу адчуваеш, як гулец рэагуе на няўдачы, як цяжка перажывае ўласныя правалы.
Але я б не казаў, што з-за гэтага атлеты больш ранімыя, чым звычайныя людзі. Мусіць, спартсмен больш абвыклі да жыцця ў такім становішчы, пад такім ціскам.
– Калі спартсмен плача наўзрыд пасля паражэнняў або цяжкіх перамог, гэта нармальна?
– Цалкам. Наогул, у грамадстве, якое выхавана яшчэ па савецкіх прынцыпах, склаўся стэрэатып, што мужчыны не павінны плакаць, і гэты стэрэатып шмат каму перашкаджае жыць. Слёзы і ў цэлым плакаць – гэта на самай справе карысна. І ад такіх стэрэатыпаў, якія перашкаджаюць жыць, трэба пазбаўляцца. Цяпер, калі ў мужчыны надыходзіць дэпрэсія, то яна праходзіць значна цяжэй, чым у жанчын. Мужчына церпіць да апошняга і часта да псіхолага прыходзіць ужо на грані самагубства.
– Чаму спартсмены імкнуцца не паказваць, што ім цяжка, што яны перажываюць?
– Вяртаемся да таго, што спорт – гэта нарцысічная сфера, дзе ўсё заменчана на вынік. Слабасць тамака, мякка кажучы, не заахвочваецца. Гэта адна прычына. І другая: калі ты праявіш слабасць, пакажаш, што табе цяжка, то можаш прайграць канкурэнцыю. Месцаў у камандах заўсёды менш, чым прэтэндэнтаў на іх. Так што канкурэнцыя так ці інакш будзе адбівацца на табе, будзе прымушаць цябе хаваць сваю слабасць. Таму што слабасць – гэта шанец страціць месца ў камандзе. І вось гэтыя ўсе фактары не даюць атлетам адчыняцца. Ну а ў некаторых відах спорту нават твой супернік можа выкарыстоўваць твае слабасці, калі даведаецца пра іх.
– Ты таксама хаваеш свае слабасці і перажыванні?
– Цяпер, хутчэй, не. Раней ніколі не дзяліўся сваімі перажываннямі, усё трымаў у сабе, але калі перастаў лічыць, што дзяліцца сваімі слабасцямі і трывогамі – гэта нешта ганебнае, то памяняў сваё стаўленне да шматлікіх рэчаў.
– Стала лягчэй?
– Нашмат.
– Калі перастаў усё трымаць у сабе, стаў больш упэўнена сябе адчуваць на пляцоўцы?
– 100 адсоткаў. Стаў адчуваць сябе больш свабодна, упэўнена, разняволена. Да няўдач стаў ставіцца прасцей, ужо не так хвалююся паразы. Да гэтага любы пройгрыш для мяне – гэта катастрофа. Цяпер усё зусім інакш. Не скажу, што не хвалююся, калі нешта не атрымліваецца. Проста, як кажу, стаўленне да гэтага памянялася, і стала нашмат прасцей, – сказаў Удрыс.
⚽️ Чэмпіянат свету-2022 па-беларуску і без VPN! Пампуй дадатак Tribuna.com
