«Часам стамляюся не менш за некаторых футбалістаў». Інтэрв'ю маскота «Крумкачоў»
Чалавек, які мінімум двойчы на месяц пераапранаецца ў касцюм маскота Крумкі, даў інтэрв’ю блогу «Палёт Крумкачоў».
Чалавек, які мінімум двойчы на месяц пераапранаецца ў касцюм маскота Крумкі, даў інтэрв’ю блогу «Палёт Крумкачоў».
— Ілля, па-першае, раскажы пра сябе. Ведаю, што ты студэнт. Ці быў звязаны са спортам да працы маскотам?
— Мне 21 год, я студэнт, вучуся на філалагічным факультэце БДУ. Распачынаю педагагічную дзейнасць – вучу маленькіх беларусікаў роднае мове і літаратуры. Прафесійна са спортам у мяне не атрымалася, хоць у школе чым толькі не займаўся: і гандболам, і настольным тэнісам. Натуральна, гуляў у футбол на раёне з хлопцамі. Але спорт у мяне ў сэрцы і займае важную частку майго жыцця. Існуюць і пэўныя сямейныя традыцыі – я ў трэцім пакаленні забіраюся за менскае «Дынама».
— А як так атрымалася, што ты пачаў працаваць маскотам?
— Упершыню апрануў касцюм, калі падпрацоўваў у агентстве PRKVADRAT. Мы ладзілі акцыю па рэкламаванню прадукцыі Danone, я быў тварам маркі «Расцішка». Здаецца, усё тады прайшло няблага.
Пасля ўбачыў аб'яву, што хакейны клуб «Юнацтва-Мінск» шукае чалавека, які б хацеў працаваць маскотам. Мяне гэта прывабіла, бо «Юнацтва» - любімы хакейны клуб. Магу ганарыцца, што за маю нядоўгую кар'еру тут каманда перамагла ва ўсіх гульнях, на якіх я працаваў.
— Чаму тады сыйшоў?
— Шчыра кажучы, так дагэтуль і не зразумеў, чаму іх не задаволілі мае паслугі. Не вельмі прыемна ўспамінаць усе тыя абставіны, бо на гульні «Юнацтва» хаджу з 8 гадоў і выкладаўся па поўнай.
— А як трапіў у «Крумкачы»?
— У пачатку сезона даведаўся, што Крумкачы замовілі сабе маскота. А потым на мяне выйшаў аддзел маркетынгу, дамовіліся. Я ездзіў да Дзяніса Шунто ў госці, прымерыўся ў касцюме Крумкі – падыйшоў.
— Шмат хто з заўзятараў адзначае, што ты добра адчуваеш сябе ў ролі Крумкі - крыху звар’яцелага, але добрага крумкача. Калі рыхтуешся, думаеш пра тое, што будзеш рабіць, ці гэта больш імправізацыя?
— Гэта заўсёды імправізацыя. Мне так прасцей, я атрымліваю рэальны кайф ад таго, што раблю тое, што выпадкова стрэльнула ў галаву. Насамрэч, я па жыцці зусім не такі, як мой вобраз. Я больш спакойны і задумлівы. Але, напэўна, я разумею Крумку як ніхто іншы, таму мы проста зліваемся з ім у адзінае цэлае і робім усё, каб гледачы ўлавілі наш настрой.
Самая жыццёвая праблема маскота – гэта летняя спякота! У хакеі, вядома, я з такой праблемай не сутыкаўся, але на летніх гульнях урачы «Крумкачоў» не аднойчы выводзілі ў перапынку мяне з каматоза. Яшчэ адна праблема – невялікі агляд. Вакол маскота заўсёды верцяцца дзеткі, таму заўсёды ёсць верагоднасць не заўважыць малога і наступіць на яго.
— А ці ведаеш каго-небудзь з маскотаў іншых клубаў вышэйшай лігі асабіста?
— Добра знаёмы з Дынамошам, бо ён да мяне працаваў Мішкам у «Юнацтве». Ён заўсёды быў для мяне гуру сваёй справы, можна нават сказаць, што настаўнікам. Вельмі яму ўдзячны.
— Ці глядзіш ты відэа з выступам маскотаў клубаў Еўропы ды ЗША? Напэўна, ёсць чаму ў іх павучыцца?
— Мэтанакіравана не гляджу, але калі трапляецца штось цікавае, то абавязкова праглядаю. Стараюся быць прафесіяналам, хоць і разумею, што ўсё жыццё маскотам не прапрацуеш. Наогул, наш фатограф Аня кажа, каб я больш жыў сваім жыццём, а не жыццём Крумкі.
— Ёсць такі вядомы ролік з маскотам Чыкага Булс, дзе бычок робіць нешта неверагоднае! Як ты лічыш, магчыма такое шоў ствараць у нас?
— Беларусь – краіна адкрытых магчымасцей, чаму не? Упэўнены, што калі ўсе будуць жывыя-здаровыя, у новым сезоне мы з «Крумкачамі» зладзім не адзін яскравы і цікавы перфоманс. -
— Напрыканцы, раскажы якую-небудзь гісторыю, звязаную з тваёй працай маскотам.
— Надоечы былі з камандай на Мінск-арэне. Гульцы прыйшлі глядзець хакей, а я ў фае раздаваў запрашэнні на нашу наступную гульню. Падыйшоў Слава Глеб. Я кажу: «Вітаю, у нас хутка адказная гульня, абавязкова прыходзь!». І даў флаер з запрашэннем на гульню. Слава пакрыўдзіўся, палічыў, што Крумка яго не пазнаў :)
Ды на кожнай гульні здараецца нешта цікавае, высёлае. У «Крумкачах» адчуваю сябе сапраўднай часткай калектыву. Мы падзяляем распранальню з трэнерскім штабам, заўжды можна паслухаць цікавостак.
Падагульняючы, зазначу, што праца маскота не такая простая, як падаецца. Часам стамляюся не меньш за некаторых футбалістаў. Але мне падабаецца. Падабаецца быць разам з камандай і прыносіць удачу. Апошні час з гэтым праблемы, але я ўсім абяцаю выправіцца!
Паглядзець на маскота Крумку ды зрабіць з ім фота можна ўжо ў гэтую пятніцу на гульні супраць «Граніта». Пачатак матча ў 18:30 на стадыёне ФК Мінск.
Фота: Аніта Занковіч, асабістыя фота Іллі-Крумкі.