Апошні перфоманс Алі. Адплаціў Спінксу, устанавіў рэкорды і больш не перамагаў

15 верасня 1978 года адбыўся матч-рэванш паміж Махамедам Алі і Леонам Спінксам. У першым супрацьстаянні Спінкс, які на той момант меў усяго сем прафесійных паядынкаў, сенсацыйна перамог Алі.

Праз сем месяцаў яны сустрэліся другі раз. Каб фіналізаваць гісторыю «Найвялікшага». Каб паставіць апошнія гістарычныя рэкорды. Каб Алі перамог у апошні раз у прафесійнай кар'еры.

Першая бой адбыўся, таму што Алі хацеў лёгкага суперніка. А атрымаў сенсацыйную паразу

Кар'ера Махамеда Алі магла скончыцца яшчэ ў 1975 годзе. «Трылер у Маніле» – апагей кар'еры і адно з самых вядомых супрацьстаянняў не толькі ў кар'еры амерыканца, але і ў гісторыі бокса.

Чатырнаццаць шалёных раундаў звышскладанага супрацьстаяння. Бойка супраць Фрэйзера і супраць клімату. Жаданне зняць пальчаткі перад фінальнай троххвілінкай і адмова кута апанента, якая зберагла Алі ад паражэння. Махамед пабіў Формана ў 1974-м і перамог у трылогіі супраць Фрэйзера ў 1975-м. А яшчэ перажыў шмат складаных раўндаў і супрацьстаянняў – можна было спакойна ісці на адпачынак.

Аднак Алі не спыніўся. Пасля той перамогі ён пабіў яшчэ шасцярых апанентаў, у тым ліку Кена Нортана, а восенню 1977-га меў складанае 15-раўндавае супрацьстаянне супраць Эрні Шэйверса. На кожны наступны бой Махамеду ўсё складаней было матывавацца і ўсё складаней вяртацца ў залу пасля.

«Алі ўспрымаў гэта як цяжкую працу. Проста яшчэ адзін дзень у офісе. Ранні Алі накаўтаваў бы Леона за два раўнды, але ён ужо быў іншым. Ён быў ментальна пустым. Пасля складанага бою супраць Шэйверса Алі хацеў лёгкага суперніка», – пісаў журналіст Майк Марлі.

Леон Спінкс, алімпійскі чэмпіён 1976-га ў вагавай катэгорыі да 81 кг, не ўражваў у профі. 6 перамог, адна нічыя і ніякага супрацьстаяння, у якім ён выглядаў бы зорна. Але з Алі спрацавала ўсё.

Спінкс не баяўся Алі. Ён увесь час рухаўся, быў заняты ў рынгу, напіраў і прабіваў чэмпіёна. Леон не рызыкаваў нічым і таму цалкам аддаўся таму, каб выканаць план.

«Я быў вельмі сур'ёзны падчас бою, але мне было вельмі весела. Ён працягваў нешта казаць мне, спрабуючы раззлаваць мяне, але што б ён ні рабіў, гэта прымушала мяне смяяцца. Гэта было так, нібы ён расказваў мне анекдоты.

Аднойчы ён абазваў мяне нецэнзурным словам. Я сказаў: «О, Алі, як ты мог такое сказаць?» Ці можаце вы ўявіць, каб ваш кумір абзываў вас дрэнным словам?» – узгадваў Спінкс.

Прэтэндэнт перамог рашэннем суддзяў, забраўшы большасць раўндаў. Алі прайшоў скрозь шалёна святкуючы натоўп кутніх Спінкса, падміргнуў новаму чэмпіёну і знік з арэны.

Рэванш – апошняе вялікае шоу Алі. За ім сачыў ледзь не ўвесь свет

Махамед вярнуўся ў залу, матывуючыся вяртаннем чэмпіёнскага тытула. Але разумеў, што фізічна ён ужо не такі, як раней:

«Я раблю гэта цягам 25 гадоў. Немагчыма рабіць гэта без зносу цела. Гэта змяніла мяне. Я магу гэта бачыць. Я гэта адчуваю», – казаў Алі.

Экс-чэмпіён не мог гэтак жа бесперапынна рухацца, яго рукі сталі павольнейшымі, а цела не паспявала рэагаваць на пагрозу, як раней. Застаўся ўдар, талент і жаданне сысці пераможцам.

Махамед жартаваў перад паядынкам, але за тыдзень да выхаду ў рынг адзначыў, што ў рынгу размова пойдзе пра разбуральны рэжым:

«Я скіну бомбы на Спінкса. Я яго пахаваю».

А яшчэ Алі марыў чэмпіёнствам. Майк Марлі ўспамінаў, што «Найвялікшы» замучыў усіх у трэніровачным лагеры – пастаянна казаў пра тое, што выйграе тытул. Настолькі часта, што ўсім надакучыла гэта слухаць.

У супрацьлеглы кут рынга павінен быў падняцца Леон Спінкс. Чалавек, які на ўсе сто выкарыстоўваў момант, калі можна было разбіць легенду і адабраць у яе тытул, але не справіўся з ціскам, які з'явіўся пасля гэтага.

WBC адабраў у Леона тытул – з-за таго, што той вырашыў даць рэванш Алі, а не выйсці на Кена Нортана, які быў абавязковым прэтэндэнтам. Ён быў арыштаваны з какаінам, ён трапляў у ДТЗ і стаў адной з галоўных тэм для амерыканскіх комікаў.

Боб Арум, які арганізоўваў гэты паядынак, дзівіўся:

«Насамрэч я здзіўлены, як Леон не стаў ахвярай нападу ці нажавога ранення».

Аднак на рэванш усё роўна выходзіў той жа Леон Спінкс. Малады моцны алімпійскі чэмпіён. І той самы ветэран Махамед Алі, які меў больш чэмпіёнскага духу, чым чэмпіёнскіх фізічных магчымасцяў.

Пад «When The Saints Go Marching In» і выхад легендарнага прэтэндэнта шалела поўная арэна. А гімн ЗША ад Джо Фрэйзера – без перабольшання легендарны момант:

З першых секунд Леон сапраўды намагаўся. Ён змагаўся за тэрыторыю, спрабаваў зноў давіць на чэмпіёна і дзейнічаць у манеры, якая прынесла яму тытул. Але на гэты раз не склалася.

Стары майстар навучаў маладога чэмпіёна прамудрасцям бокса. Гэта быў не самы відовішчны бой Алі. Момантамі ён уключаў ногі, момантамі накідваў серыі, але дзякуючы баксёрскаму інтэлекту і досведу нівеліраваў намаганні Спінкса і выйграў абсалютную большасць эпізодаў.

Аднагалосным рашэннем суддзяў Махамед Алі стаў першым трохразовым чэмпіёнам у гісторыі хэвівейта.

Бой сабраў больш за 63 тысячы гледачоў на арэне Superdome – у той час гэта было самай вялікай наведвальнасцю баксёрскага паядынку ў памяшканні. Білетаў было прададзена на 4 806 675 долараў – найвышэйшы вынік спартыўнай падзеі таго часу.

Акрамя гэтага, прыкладна 90 мільёнаў гледачоў глядзелі паядынак у ЗША, а па розных ацэнках у свеце бой паглядзелі каля 2 мільярдаў чалавек.

Алі сышоў з бокса, але вярнуўся. Аднак больш не перамагаў

Гэтыя два паядынкі – галоўныя ў кар'еры Спінкса. Ён прайграў наступнае супрацьстаянне тэхнічным накаўтам у першым раўндзе, а праз два гады ўсё ж зноў выйшаў на чэмпіёнскі бой – прайграў Лары Холмсу тэхнічным накаўтам у пятым раўндзе. Леон баксіраваў да 1995-га і скончыў кар'еру з рэкордам 26-17-3, 14 КО.

Алі сышоў з бокса пасля той перамогі, пакінуўшы пояс за 300 тысяч долараў. Пра гэта распавёў Боб Арум:

«Мы ведалі, што Махамед Алі збіраўся сысці ў адстаўку, але пакуль ён марудзіў, я не мог будаваць дакладныя планы. Мы ж збіраліся зрабіць бой паміж Джонам Тэйтам і Гэры Кутзі за вакантны тытул WBA».

У 1980-м Алі вярнуўся, але стаць чэмпіёнам і ў чацвёрты раз не выйшла – Лары Холмс перамог легенду датэрмінова ў пятым раўндзе. Апошні паядынак Махамеда адбыўся на Багамскіх астравах – там ён прайграў рашэннем суддзяў Трэвару Бербіку і канчаткова сышоў з бокса.

Фота: The Ring, Boxing Junkie, Sports Illustrated