Клуб, пабудаваны на дыктатуры і фашызме

Tribuna/Футбол/Блогі/Клуб, пабудаваны на дыктатуры і фашызме

4 ліпеня, 12:16

18 красавіка на афіцыйным канале "Рэал Мадрыда" выйшла відэа пад назвай " Што такое каманда рэжыму?”. Гэта відэа было выкладзена ў сувязі заявай прэзідэнта "Барселоны" Жаана Лапорты. "Клуб, які кажа, што адчуваюць негатыўны ўплыў у спартыўным плане. Клуб, якому, як мы ўсе ведаем, гістарычна аддавалася перавага, калі справа даходзіць да судзейскіх рашэнняў. Гістарычна і ў цяперашні час. Клуб з'яўляецца клубам рэжыму". У Відэа "Рэала", наадварот даказваецца, што менавіта "Барселона" з'яўлялася клубам рэжыму. Дык хто ж мае рацыю ў гэтым пытанні?

На прасторах інтэрнэту можна знайсці мноства артыкулаў, дзе людзі даказваюць, што клуб рэжыму гэта "Барселона". Але прачытаўшы мноства тредаў і артыкулаў пра рэжым Франка, заява, што "Барселона" клуб рэжыму, гэта як вінаваціць пілотаў і пасажыраў у самалётах 9/11, у тым што яны спрыялі тэрактаў.

Гэта фатаграфия, якую яны выкарыстоўвалі, каб даказаць, што "Барса" падтрымлівае Франка. Але тое што так пачынаўся кожны матч, яны вырашылі не згадваць.

Вось арыгінал гэтага фота.

А вось і сам "Рэал Мадрыд" які робіць тое ж самае.

Цяпер варта пагаварыць пра сам Рэал і яго адносінах з Франка. Першапачаткова Рэал не падтрымліваў рэжым, у адрозненні ад іх суседзяў па горадзе - Атлетыка. Але пасля заканчэння іспанскай грамадзянскай вайны ўсё змянілася, "Рэал" стаў марыянеткай Франка.

Для Франка было выгадна аб'яднацца, бо гэта быў выдатны шанец паказаць свету, што Іспанія "краіна чэмпіёнаў", а не краіна разбураная вайной. Хоць "Барса" цвёрда супрацьстаяла Франка, "Мадрыд" прыняў падтрымку Франка з распасцёртымі абдымкамі. Паглядзіце на ашаламляльны кантраст паміж тым, як "Барса" памятае Суньёла, і тым, як "Мадрыд" памятае Санчэса-Герру-абодвух прэзідэнтаў, якія выступалі супраць рэжыму Франка, але толькі адзін з клубаў згадаў гэта.

Розніца толькі ў тым, што Саньёлю не пашчасціла збегчы, і ён быў забіты войскамі Франка. Санчэсу-Гуэрэ пашчасціла бегчы ў Францыю, але замест яго быў забіты віцэ-прэзідэнт клуба. Насамрэч, у 1937-38 гадах замест яго быў выконваючы абавязкі прэзідэнта клуба.

Яго звалі Антоніа Артэга, ён быў палкоўнікам левага апалчэння, які змагаўся супраць войскаў Франка. Яму не пашанцавала, як Санчэсу-Гуэрэ, і ён быў забіты. Але на афіцыйным сайце клуба на старонцы прэзідэнта няма ніводнай згадкі пра яго. Цікава, чаму?

У той час як Франка спрабаваў выкарыстаць і "Мадрыд", і "Барсу", каб стварыць добры імідж Іспаніі для астатняга свету, каталонцы працягвалі выступаць супраць яго. Тым часам адвакат д'ябла заняў пасаду прэзідэнта "Мадрыда". Менавіта тут па-сапраўднаму пачынаецца слаўная гісторыя "Мадрыда"…

Былы салдат нацыяналістычнай арміі Франка Сант'яга Бернабеу заняў пасаду прэзідэнта "Мадрыда". Бернабеу ведаў, як фармаваць футбол такім чынам, каб ён адпавядаў плану Франка. А Франка, у сваю чаргу, дапамог ім, стварыўшы "любімую каманду Франка".

"Мадрыд" не адважваўся выступаць супраць Франка, як каталонцы або баскі, інакш яны страцілі б Бернабеу, а разам з ім і вялікі поспех. Мадрыдцы аддалі перавагу поспеху каштоўнасцям і этыцы. Здаецца, гэта пастаянная тэма для каралеўскага клуба.

Адным з самых вялікіх поспехаў прэзідэнцтва Бернабеу было заключэнне здзелкі з узыходзячай зоркай з "Рывер Плэйт", гульцом, які ў далейшым вызначыў эпоху ў Еўрапейскім клубным футболе. Першапачаткова гэтага гульца павінна была падпісаць "Барселона", але ўмяшаўся Франка. Так "Мадрыд" займеў Альфрэда Ды Стэфана.

Ён адна з галоўных прычын велічы каралеўскага клуба. За час працы Ды Стэфана ў 1953-64 гадах "Мадрыд" выйграў 5 ліг чэмпіёнаў і 8 Ла ліг. Падзеі, якія паклалі пачатак нястомнаму поспеху "Мадрыда", пачаліся з рэжыму Франка і яго ўлюбёнца Бернабеу. Аднак цяпер "Мадрыд" робіць выгляд, што не мае нічога агульнага з Франка, і замест гэтага адлюстроўвае Барсу як марыянетак Франка. Бессаромныя паводзіны маленькага клуба. Франка ператварыў "Мадрыд" з адной з наймацнейшых каманд Іспаніі ў наймацнейшую каманду Іспаніі, пастаянна душачы каталонцаў. Яны спрабавалі зрабіць усё, каб скрасці ідэнтычнасць Каталоніі, проста таму, што каталонцы не прызналі рэжым Франка, а "Мадрыд" прагінаўся пад іх.

Вось з якімі наступствамі давялося сутыкнуцца "Барселоне" ў рэжым Франка:

- Забарона на выкарыстанне мовы

- Забарона на сцяг

- Каталонскі сцяг давялося прыбраць з нашага герба.

- Назва павінна была быць зменена

- Не дазвалялася называць наш клуб "стадыён імя Жаана Гампера".

- Прэзідэнт быў забіты Франка

Бо, відавочна ж, што менавіта Барселона была марыянеткай рэжыму, праўда?

Паўфінал "Копа дэль Генералісіма"1943. "Барса" перамагае "Мадрыд" з лікам 3:0 у першым матчы. Каманда Франка засталася зняважанай, таму ён адпраўляе сваіх салдат у распранальню "Барсы", каб пагаварыць з імі. У другім матчы Лік быў 11: 1 на карысць "Мадрыда".

Вынік - вы можаце працягваць прасоўваць версію пра тое, што "Барселона" была марыянеткай Франка, узяўшы некалькі вырваных з кантэксту фатаграфій. Але падручнікі гісторыі заўсёды пакажуць, што каталонцы і баскі выступалі супраць Франка, а "Мадрыд" і Бернабеу скарысталіся Франка для "поспеху".