Канадскі тынэйджар устанавіў сусветны рэкорд на дыстанцыі 400 метраў у памяшканні. Людзі хапаліся за галаву, гледзячы на вынік
Фантастыка!
Бягун Крыстафер Маралес Уільямс упісаў сваё імя ў спартыўную гісторыю ва ўзросце 19 гадоў. Канадскі тынэйджар устанавіў сусветны рэкорд у бегу на 400 метраў у суботу на чэмпіянаце SEC у закрытых памяшканнях у Файетвіле (штат Арканзас, ЗША).
Пераможны час Маралеса Уільямса – 44,49 – на 0,08 секунды пераўзыходзіць рэкорд амерыканца Кэрона Клемента, устаноўлены ў 2005 годзе на той жа дарожцы. Але, як адзначае CNN, вынік 19-гадовага спартоўца яшчэ не ратыфікаваны сусветным кіроўным органам World Athletics.
«Сусветны рэкорд – гэта не тое, чаго вы чакаеце, але гэта здарылася», – сказаў Маралес Уільямс журналістам пасля суботняга забегу. «Вядома, я ставіў перад сабой такую мэту, але не чакаў, што змагу пабіць яго проста цяпер».
Партнёры Маралеса па камандзе былі шакаваныя вынікам, а некаторыя проста хапаліся за галаву.
Яшчэ больш неверагодным вынік канадца робіць той факт, што другакурснік Універсітэта Джорджыі раніцай перад забегам дрэнна пачуваўся.
«Мяне ванітавала. Але, думаю, гэта падштурхнула мяне. Я проста аддаў усе сілы і проста працягваў бяжаць».
У мінулым годзе Маралес Уільямс выйграў чэмпіянат Канады і заваяваў срэбра на Панамерыканскім чэмпіянаце U20. Да гэтага ён быў у складзе зборнай Канады, якая заваявала срэбны медаль у эстафеце 4х400 на чэмпіянаце свету U20 у 2022 годзе.
Калі хлопец вучыўся ў сярэдняй школе ў Антарыё, яго хвалілі за сабранасць і працавітасць. Падчас пандэміі каранавіруса, калі былі зачыненыя спартовыя ўстановы, ён бегаў самастойна. Пачынаў з пары кіламетраў і дайшоў да 12 – незвычайна доўгая дыстанцыя для спрынтараў.
«Я проста прывык да руціны трэнінгаў. Таму бегаў я доўга, гэта ўсё, што я мог рабіць. Проста працягваў рабіць прабежкі кожны дзень», – казаў ён два гады таму. «Я бегаў па сваім раёне, а потым бегаў і па іншых раёнах, і гэта было вельмі весела».
Падчас пандэміі Маралес Уільямс бачыў, як многія падлеткі яго ўзросту назаўжды сышлі са спорту. Ён не хацеў паўтарыць іх шлях, таму кожны дзень, незалежна ад надвор'я, выходзіў на трэнінг.
Бацька хлопца быў крыху занепакоены тым, што сын бегае нават па снезе і лёдзе, таму набыў для Крыстафера набор зімовых шыпоў, каб той мог надзець іх на свае красоўкі.
Па словах Маралеса-старэйшага, яго сын не меў патрэбы ў стымулах, каб выйсці за дзверы.
«Гэта ўсё ён сам, – казаў бацька. – Ён заўсёды быў рашучы. Думаю, ён зразумеў, што вось яна, мая мэта... Я мушу зрабіць тое, што павінен. Зіма, снег ідзе, усё роўна. Гэта проста надворʼе».
Спартыўныя поспехі дазволілі Маралесу Уільямсу атрымаць стыпендыю ва ўніверсітэце Джорджыі, а гэта, як мы ведаем цяпер, прывяло яго да абнаўлення сусветнага рэкорду, які трымаўся 19 гадоў.
